Traditionele Acupunctuur

Traditionele Chinese Geneeskunde

Traditionele Chinese Geneeskunde is een eeuwenoude vorm van genezen, ontstaan in het oude China van ver voor onze jaartelling. Het begin wordt gemarkeerd door de legendarische Gele Keizer Huang Ti die leefde in het midden van het derde millenium BC. Veel later rond 200 BC werden zijn ideen opgeschreven door taostische artsen. Deze ideen kennen we heden ten dage als de Nei Tsjing: het leerboek van de klassieke Chinese acupunctuur door Huang Ti.

Dialoog tussen Huang Ti, de Gele Keizer en zijn lijfarts Huang Ti :

Het is mij bekend dat de mensen van nature verschillend zijn. Dat geldt niet alleen voor hun lichaam, maar ook voor hun karakter. Zowel voor hun normale conditie als voor ziektetoestanden waarbij zich veranderingen in hun lichaam voordoen, gelden de regels van yin en yang. Ik zou graag van u vernemen hoe u verschillende mensen behandelt met naalden.

Zijn lijfarts antwoordt :

• Weliswaar bestaat het lichaam van de mens uit yin en yang; deze twee bestanddelen doen zich echter voor onder vele aspecten. Er bevindt zich in het yin een nog dieper yin – in het yang een nog hoger yang. Men moet in de eerste plaats deze fundamentele regels van yin en yang begrijpen en alle observaties steeds weer in het licht van deze regels beschouwen. Als men zo voortgaat, kan men de naaldtechniek op de juiste wijze toepassen en oneffenheden in de energieverdeling opheffen. etc.
• Uit de `Nei Tsjing` leerboek van de Gele Keizer Klassieke Chinese Acupunctuur.

TCM tracht een zo compleet mogelijk beeld van de zieke, zijn symptomen en de onderzoeksbevindingen samen te stellen. Daaruit volgt een patroondiagnose en aan de hand daarvan wordt de therapie ingesteld en eventueel de prognose bepaald.

Citaat: Hsu Ta-chun 1757 AD

Ziekten kunnen identiek lijken maar de personen die er aan lijden zijn verschillend. De emoties en de klimatologische ziektefactoren die vat op hen hebben zijn niet dezelfde. Sommige mensen zijn zwak en anderen sterk waar het hun Qi of hun algemene conditie betreft.

De een heeft een zachte natuur, de ander is hard. De een heeft sterke botten, de ander broze.

Er zijn patinten met verdriet in hun hart en anderen die geluk ervaren.

Als je al deze patinten die aan dezelfde aandoening lijken te lijden met dezelfde therapie behandelt, dan kun je misschien m. b. t. de ziekte op de goede weg zijn, maar voor de zieke kan de therapie juist niet goed zijn.

Artsen moeten daarom goed rekening houden met de verschillen tussen de mensen en pas dan bepalen of het behandelingpatroon dat ze willen toepassen overeen komt met het patroon van die individuele patint.